KEBENARAN TELEFON BIMBIT KEPADA MURID SEKOLAH (ARGUMENTS ABOUT GADGET IN SCHOOL)

Ura-ura supaya murid sekolah dibenarkan membawa telefon bimbit ke sekolah mulai tahun hadapan dengan segera meraih perhatian pihak-pihak yang berkepentingan. Misalnya, Persatuan Ibu Bapa dan Guru Nasional (PIBGN) telah mengeluarkan kenyataan media membantah cadangan berkenaan atas alasan tumpuan murid dalam proses pembelajaran bakal terjejas. Pihak yang menyokong pula berhujah tentang keselamatan kanak-kanak sekolah, terutama apabila dalam keadaan tertentu perlu menghubungi ibu bapa masing-masing dengan segera.

Cadangan membenarkan murid membawa telefon bimbit ke sekolah pernah diusulkan beberapa tahun yang lalu, tetapi dibatalkan justeru bantahan meluas yang diterima. Murid sekolah bukan sahaja tidak dibenarkan membawa telefon bimbit, bahkan gajet lain seperti kamera, komputer, sebarang bentuk peranti mudah alih dan sebagainya, melainkan dengan kebenaran khas oleh pengetua. Kejadian muat naik rakaman peristiwa  sensitif tertentu yang berlaku di sekolah menerusi you tube dan facebook misalnya telah menyusahkan pihak berkuasa pendidikan, selain menimbulkan salah faham masyarakat tentang dunia persekolahan yang sebenar.

Dalam keadaan larangan pun, segelintir murid generasi Y berjaya "menyeludup" masuk telefon bimbit ke dalam kawasan sekolah, lalu membuat rakaman audio dan video secara sembunyi, kemudian dikongsi menerusi laman sosial internet. Perbuatan negatif murid seumpama itu merupakan ancaman terhadap keharmonian sekolah, malah mungkin menjatuhkan maruah warga sekolah, terutama murid dan guru. Kreativiti pengeluar telefon bimbit mengakibatkan pihak sekolah sukar untuk membezakan antara alat tulis biasa dengan telefon bimbit kerana kedua-duanya benar-benar persis.

Langkah yang mungkin munasabah jika kebenaran membawa telefon bimbit diteruskan ialah dengan syarat yang ketat seperti bon jaminan ibu bapa, telefon bimbit disimpan di pejabat sepanjang sesi pembelajaran dan sistem kawalan penggunaan telefon bimbit yang jelas. Peningkatan kos tempat penyimpanan telefon bimbit, serta tugas pihak sekolah yang bertambah berat perlu diambil kira. Tidak mustahil jika murid sekolah dan kawasan sekolah akan masuk dalam sasaran jenayah ragut dan pencuri kecil-kecilan.

Kepesatan perkembangan teknologi dan kemajuan pembaharuan mungkin boleh disekat buat sementara waktu sahaja, atau dalam jangka masa pendek. Penggunaan buku elektronik (e-book) seperti di sekolah-sekolah rendah seluruh negeri Terengganu misalnya telah menyebabkan larangan membawa peranti mudah alih elektronik seumpamanya telah dilonggarkan. Natijahnya, Terengganu telah berjaya mengekalkan momentum kecemerlangan pencapaian peperiksaan awam buat beberapa tahun berturut-turut.

Pengenalan pentaksiran berasaskan sekolah (PBS) secara berperingkat-peringkat, serta peperiksaan secara atas talian mungkin lebih mudah dengan kebenaran membawa peranti mudah alih elektronik, termasuk telefon bimbit pintar dengan segala aplikasi terkini. Sekolah-sekolah awam mungkin akan tertinggal jauh di belakang sekolah swasta dan sekolah antarabangsa jika masih berpegang kepada kongkongan peraturan lama yang sudah tidak sesuai lagi. Persekitaran pendidikan yang begitu pesat berubah bukan sahaja menuntut semakan kurikulum yang lebih kerap, bahkan terhadap segala aktiviti dan penggunaan teknologi supaya mampu menjanakan modal insan minda kelas pertama yang berdaya saing di peringkat dunia, tetapi masih dalam lingkungan acuan jati diri Malaysia.

Sesuatu dasar atau keputusan besar seperti kebenaran membawa telefon bimbit ke sekolah perlu melepasi proses penggubalan dasar yang piawai termasuk pengumpulan data hujah bertentangan (dialektik), penyelidikan dan projek rintis. Dengan itu, segala bentuk ralat dan kesilapan akan dapat dianggarkan secara lebih tepat. Keputusan yang dibuat dengan bijaksana dan berhemat umpama menarik rambut daripada dalam tepung, rambut tidak putus dan tepung pula tidak berserakan!