Kira-kira 5,000 orang guru daripada 104 buah sekolah di Kedah, Melaka, Johor dan Sarawak terbabit dengan program percubaan kerja 9 jam sehari. Bahang berita itu juga turut tersebar dengan pantas dalam kalangan warga pendidik di sekolah-sekolah seluruh negara yang kini mencecah bilangan 400,000 orang. Tidak semena-mena isu yang membabitkan kerjaya keguruan dilanda titik-titik panas yang mengundang resah.
Idea persekolahan satu sesi sudah sekian lama dilontarkan, tetapi masih belum dapat dilaksanakan secara tuntas. Paradoks sekolah kurang murid (SKM) dengan sekolah rebutan ibu bapa nampaknya berlanjutan. Sesetengah sekolah memiliki aura yang cukup kuat, manakala banyak sekolah pula bersifat biasa-biasa sahaja berdasarkan persepsi masyarakat.
Sejak dahulu kala terdapat begitu banyak metafora tentang guru sekolah. Antara yang paling klasik tetapi goyah ialah "guru ibarat lilin, membakar diri sendiri untuk menerangi orang lain". Kalau metafora itu benar, maka bermakna bahawa guru ialah golongan yang kerjanya hanya tahu berkorban demi kesejahteraan pihak lain.
Kemudian, ada pula metafora bahawa guru ialah matahari yang menyebarkan cahaya. Namun, matahari berada pada jarak yang sangat jauh dan tidak mungkin mampu didekati. Guru pula sangat dekat dengan murid, malah paling mampu menahan sabar terhadap aneka ragam tingkah laku tunas muda yang masih meniti perjalanan awal kehidupan yang penuh onak dan duri.
Metafora yang lebih adil dan tepat boleh diperoleh menerusi buku tentang kaedah pengajaran (pedagogi) dan ilmu jiwa (psikologi). Misalnya guru ibarat pelakon (selebriti), guru ibarat hakim, guru ibarat sahabat, guru ibarat pemimpin, guru ibarat pengurus dan banyak lagi. Gambaran tentang kepelbagaian peranan guru di bilik darjah dan di luar bilik darjah diungkapkan dengan lebih menyeluruh.
Dari segi undang-undang, guru juga memegang peranan in loco parentis, iaitu sebagai ganti ibu bapa untuk menjaga (dan merawat) kanak-kanak dan remaja di sekolah, atau mengambil alih peranan ibu bapa dengan batasan berjaga-jaga (duty of care). Dalam masa yang sama, guru mesti waspada terhadap kemungkinan berlaku kecuaian (negligence) supaya tidak terdedah kepada tindakan undang-undang. Walaupun secara prinsipnya, majikan, iaitu kerajaan Malaysia akan menyediakan pasukan pembelaan bagi guru, peruntukan perintah am bab D (kelakuan dan tatatertib) akan digunakan terlebih dahulu dalam proses siasatan dalaman.
Dakwaan bahawa tugas guru sangat mudah, apatah lagi datang daripada daripada dapatan kajian pihak di luar kerjaya keguruan tentu sahaja satu tamparan buat kaum guru. Guru yang menduduki strata paling bawah dalam organisasi pengurusan dan pentadbiran pendidikan tidak mempunyai daya untuk membantah sebarang bentuk eksperimen yang membabitkan mereka. Hanya kesatuan guru sahaja harapan untuk bersuara lantang bagi membela nasib guru.
Sebarang bentuk perbalahan tentang beban kerja siapa lebih berat dan beban kerja siapa lebih ringan tidak mendatangkan faedah yang jelas. Hakikatnya semua kakitangan kerajaan daripada yang bertaraf Jusa hingga kumpulan pekerja rendah am ialah satu mata rantai dalam jentera perkhidmatan awam. Begitu juga dengan tenaga kerja swasta, suka rela dan suri rumah, semua sekali memiliki kapasiti dan skala sumbangan masing-masing.
Guru mungkin tidak berhadapan dengan tentera musuh atau penjenayah nekad, tetapi peranan guru dari segi keselamatan negara tidak boleh disangkal begitu sahaja. Tanpa guru dan sekolah, masyarakat akan dipenuhi oleh kanak-kanak yang lebih mudah dipengaruhi oleh emosi dan persekitaran. Ibu bapa juga tidak dapat bekerja dengan tenteram justeru sentiasa bimbang tentang kegiatan anak masing-masing yang mungkin sahaja berada di mana-mana.
Mana-mana negara yang mengabaikan guru dan sekolah akan berhadapan dengan ancaman kejahilan dan jenayah. Daya pengeluaran negara akan terjejas dan lebih banyak sumber terpaksa disalurkan kepada usaha membendung kumpulan remaja anarkis dan kader para samseng. Ibu bapa hanya mampu berderai air mata menghadapi masalah anak yang muncul bertubi-tubi.
Sebagai manusia biasa, guru ialah insan yang memiliki kekurangan dan khilaf yang berlaku tanpa sengaja setelah mereka mengambil segala langkah yang perlu. Andaian bahawa guru banyak goyang kaki memang melampau. Bahkan, musim cuti hujung tahun guru sangat singkat justeru mereka dikehendaki melaksanakan tugas peperiksaan awam sama ada sebagai pengawas, penggubal item soalan dan skema pemarkahan atau sebagai pemeriksa...
Kemudian, ada pula metafora bahawa guru ialah matahari yang menyebarkan cahaya. Namun, matahari berada pada jarak yang sangat jauh dan tidak mungkin mampu didekati. Guru pula sangat dekat dengan murid, malah paling mampu menahan sabar terhadap aneka ragam tingkah laku tunas muda yang masih meniti perjalanan awal kehidupan yang penuh onak dan duri.
Metafora yang lebih adil dan tepat boleh diperoleh menerusi buku tentang kaedah pengajaran (pedagogi) dan ilmu jiwa (psikologi). Misalnya guru ibarat pelakon (selebriti), guru ibarat hakim, guru ibarat sahabat, guru ibarat pemimpin, guru ibarat pengurus dan banyak lagi. Gambaran tentang kepelbagaian peranan guru di bilik darjah dan di luar bilik darjah diungkapkan dengan lebih menyeluruh.
Dari segi undang-undang, guru juga memegang peranan in loco parentis, iaitu sebagai ganti ibu bapa untuk menjaga (dan merawat) kanak-kanak dan remaja di sekolah, atau mengambil alih peranan ibu bapa dengan batasan berjaga-jaga (duty of care). Dalam masa yang sama, guru mesti waspada terhadap kemungkinan berlaku kecuaian (negligence) supaya tidak terdedah kepada tindakan undang-undang. Walaupun secara prinsipnya, majikan, iaitu kerajaan Malaysia akan menyediakan pasukan pembelaan bagi guru, peruntukan perintah am bab D (kelakuan dan tatatertib) akan digunakan terlebih dahulu dalam proses siasatan dalaman.
Dakwaan bahawa tugas guru sangat mudah, apatah lagi datang daripada daripada dapatan kajian pihak di luar kerjaya keguruan tentu sahaja satu tamparan buat kaum guru. Guru yang menduduki strata paling bawah dalam organisasi pengurusan dan pentadbiran pendidikan tidak mempunyai daya untuk membantah sebarang bentuk eksperimen yang membabitkan mereka. Hanya kesatuan guru sahaja harapan untuk bersuara lantang bagi membela nasib guru.
Sebarang bentuk perbalahan tentang beban kerja siapa lebih berat dan beban kerja siapa lebih ringan tidak mendatangkan faedah yang jelas. Hakikatnya semua kakitangan kerajaan daripada yang bertaraf Jusa hingga kumpulan pekerja rendah am ialah satu mata rantai dalam jentera perkhidmatan awam. Begitu juga dengan tenaga kerja swasta, suka rela dan suri rumah, semua sekali memiliki kapasiti dan skala sumbangan masing-masing.
Guru mungkin tidak berhadapan dengan tentera musuh atau penjenayah nekad, tetapi peranan guru dari segi keselamatan negara tidak boleh disangkal begitu sahaja. Tanpa guru dan sekolah, masyarakat akan dipenuhi oleh kanak-kanak yang lebih mudah dipengaruhi oleh emosi dan persekitaran. Ibu bapa juga tidak dapat bekerja dengan tenteram justeru sentiasa bimbang tentang kegiatan anak masing-masing yang mungkin sahaja berada di mana-mana.
Mana-mana negara yang mengabaikan guru dan sekolah akan berhadapan dengan ancaman kejahilan dan jenayah. Daya pengeluaran negara akan terjejas dan lebih banyak sumber terpaksa disalurkan kepada usaha membendung kumpulan remaja anarkis dan kader para samseng. Ibu bapa hanya mampu berderai air mata menghadapi masalah anak yang muncul bertubi-tubi.
Sebagai manusia biasa, guru ialah insan yang memiliki kekurangan dan khilaf yang berlaku tanpa sengaja setelah mereka mengambil segala langkah yang perlu. Andaian bahawa guru banyak goyang kaki memang melampau. Bahkan, musim cuti hujung tahun guru sangat singkat justeru mereka dikehendaki melaksanakan tugas peperiksaan awam sama ada sebagai pengawas, penggubal item soalan dan skema pemarkahan atau sebagai pemeriksa...
No comments:
Post a Comment