Masyarakat yang dilimpahi kasih sayang ialah sebuah masyarakat yang sejahtera. Malah, keadaan sedemikian boleh dianggap sebagai bayangan masyarakat syurga, dengan syarat berpaksikan konsep tawhid. Thomas Moore (1516) pernah mengemukakan konsep masyarakat utopia menerusi sebuah fiksyen berkenaan pulau di Lautan Atlantik yang bebas daripada sebarang kejadian jenayah, rasuah dan perkauman, iaitu sebuah masyarakat yang serba sempurna.
Sudah tentu jika idea masyarakat penyayang dan masyarakat utopia dilontarkan, kebanyakan orang yang malas berfikir secara spontan akan mencebik atau tertawa mengejek. Bagi golongan itu, sesuatu keadaan yang serba sempurna sebagai tidak lebih daripada angan-angan kosong dan gila. Namun, kepada para cendekiawan dan pemimpin yang beriman, lebih baik memiliki piawaian serba sempurna daripada membiarkan sebuah sistem yang kacau bilau dan tidak tentu arah haluan.
Antara persekitaran yang paling strategik untuk menyemai konsep masyarakat penyayang ialah organisasi pendidikan, khususnya sekolah. Dunia pendidikan sentiasa dipenuhi bunga-bunga harapan dan impian yang serba indah. Proses pembelajaran sentiasa menjurus kepada bibit-bibit kasih sayang, kebenaran dan keadilan menerusi penyampaian kurikulum di bilik darjah dan kegiatan luar bilik darjah yang lain.
Golongan yang paling tepat untuk menjadi teladan kepada murid ialah para guru yang mewarisi ciri orang berilmu, beradab, berhemah, sabar, prihatin dan segala pembawaan peribadi yang kudus lagi suci. Kepercayaan masyarakat terhadap kaum guru dan institusi persekolahan masih kekal tinggi sejak zaman-berzaman. Tidak dinafikan bahawa sekolah tidak sunyi sepenuhnya daripada peristiwa yang tidak sedap untuk didengar dan dibahaskan, tetapi bilangan kes seumpamanya tidak mampu menjejaskan nama baik sekolah sebagai institusi yang berjasa dan disanjung tinggi.
Dari sudut undang-undang pendidikan, guru menggalas peranan sebagai ganti ibu bapa, iaitu in loco parentis. Walaupun begitu, konsep berkenaan terhad kepada langkah berjaga-jaga (the duty of care) supaya tidak berlaku sebarang kecuaian (negligence) yang boleh mendedahkan pihak sekolah kepada tindakan mahkamah. Tidak aneh sebenarnya jika terdapat ungkapan atau metafora tentang fungsi sekolah umpama sebuah pusat jagaan kanak-kanak bagi membolehkan ibu bapa mencari rezeki dengan perasaan yang tenteram.
sepanduk guru penyayang SK Sungai Kerawai, Teluk Intan
(penulis blog belajar semasa darjah satu di situ)
Kasih sayang guru kepada murid sudah pun dizahirkan menerusi kesungguhan mereka dalam melakukan reka bentuk aktiviti kurikulum yang memberi pengalaman pembelajaran terbaik kepada murid supaya terbiasa dengan tema kehidupan, tingkah laku dan etika yang luhur. Perkataan yang dilafazkan oleh guru bagaikan butir-butir mutiara yang sangat berharga. Guru bertindak sebagai pemudah cara yang sangat berkesan sehingga segala bakat dan potensi yang terpendam dalam diri murid akan sentiasa digilap dan dikembangkan.
Konsep guru penyayang di Malaysia juga tidak akan sama dengan acuan Barat yang bertitik tolak daripada kerangka hedonisme dan utilitarian. Budaya sekolah di Malaysia sentiasa mengambil kira kehendak Islam, resam tempatan dan nilai sejagat sebagai citra guru penyayang. Sebagaimana ibu bapa yang terikat kepada peranan dan tanggungjawab yang tertakluk kepada beberapa sempadan, demikian juga dengan guru di sekolah.
Saranan supaya guru penyayang melayan murid umpama pelanggan perkhidmatan pendidikan yang terpenting harus dilihat secara suci hati. Guru penyayang umpama "bintang pujaan" yang glamor dalam kalangan anak didik mereka. Guru penyayang sentiasa bergerak dalam landasan yang tepat bagi menolong murid menuju puncak jaya dalam kehidupan duniawi dan ukhrawi...
No comments:
Post a Comment