Sewaktu mula mendaftar pengajian prauniversiti pada bulan Mei, kebanyakan pelajar sudah mencecah usia 18 tahun, iaitu dalam konteks undang-undang sebagai melepasi usia juvana. Maksudnya, pelajar prauniversiti sudah layak memikul tanggungjawab yang lebih tinggi sejajar dengan usia matang mereka. Serentak itu juga, mereka boleh dibabitkan dengan proses undang-undang sebagaimana orang dewasa.
Masalah yang berlaku ialah pelajar prauniversiti tingkatan enam masih berada dalam persekitaran sekolah bersama kanak-kanak berstatus juvana. Mereka juga harus mengenakan pakaian seragam sekolah, serta terbabit dengan kegiatan utama sekolah tanpa kecuali. Penjenamaan semula pengajian prauniversiti tingkatan enam hanya akan terserlah jika penubuhan kolej khas untuk mereka menjadi kenyataan dalam tempoh yang terdekat.
Sistem modular mirip pengajian di universiti, iaitu tempoh kuliah dan peperiksaan bagi setiap akhir penggal atau semester. Pelajar juga mesti memenuhi syarat kerja kursus yang lebih menjurus terhadap aplikasi prinsip penyelidikan asas bagi setiap mata pelajaran. Kertas projek yang telah diluluskan perlu dibentangkan dalam sesi ala viva untuk tujuan pentaksiran.
Kerja kursus atau kertas projek bagai setiap mata pelajaran prauniversiti sudah tentu tidak sama dengan penyediaan folio dan bukti (eviden) untuk pentaksiran berasaskan sekolah untuk murid menengah rendah dan atas. Tugasan yang banyak dan tarikh peperiksaan yang begitu cepat mengakibatkan sebahagian pelajar prauniversiti berasa tertekan dan serba tidak kena. Tambahan pula, sebahagian pelajar yang bermotivasi rendah menjadi agak dominan dan berlagak seperti tiada apa-apa yang bakal berlaku.
Gaya belajar di peringkat prauniversiti belum ketara. Pelajar masih terbawa-bawa dengan cara mereka di peringkat SPM dan enggan bersusah payah. Kaedah kuliah yang disarankan akhirnya sama sahaja seperti gaya pembelajaran menengah atas.
Disiplin menepati masa dan menghormati guru masih di takuk lama. Nota kuliah dan tugasan tidak dikemas kini, sebaliknya hanya tersedia apabila diminta oleh guru atau untuk tujuan pencerapan bahan pembelajaran. Sikap sambil lewa itu masih berterusan seolah-olah tugasan itu hanya untuk memuaskan hati pihak lain, dan bukan untuk kepentingan pembelajaran diri sendiri.
Segelintir pelajar yang berpencapaian rendah sering menimbulkan kekecohan dalam bilik kuliah dengan pelbagai kerenah yang membosankan rakan lain yang mahu belajar. Apabila ditegur, pelajar lemah itu mudah menunjukkan bantahan secara terbuka. Malah, bagi menyelamatkan diri daripada dikenakan tindakan, pelajar jenis sedemikian sanggup menyebarkan cerita rekaan bagi menyembunyikan kesalahan diri sendiri.
...
...
...
...
...
No comments:
Post a Comment