Sesebuah kerajaan dibentuk melalui proses politik. Tugas tunggal kerajaan ialah memaksimumkan kebajikan rakyat menerusi pelaksanaan segala dasar yang diputuskan di peringkat kepimpinan tertinggi. Kebajikan rakyat tercapai dengan tahap pertumbuhan yang tinggi tanpa inflasi dan pengangguran. Kerajaan juga menggunakan semua instrumen agihan supaya kek kemakmuran negara dapat dikongsi oleh segenap lapisan rakyat. Pencapaian kebajikan rakyat menjadi insurans perkembangan aktiviti ekonomi yang dijana oleh pusingan perbelanjaan agregat, serta persekitaran pelaburan yang positif.
Perkhidmatan kerajaan menerusi kakitangan awam pada hakikatnya ialah satu bentuk pengagihan semula kekayaan negara dalam bentuk barang awam. Kerajaan mengutip hasil daripada pelbagai sumber, terutamanya cukai untuk membiayai penyediaan barang awam, termasuk bayaran emolumen penjawat awam. Tidak ramai yang ambil pusing hak mereka sebagai pembayar cukai tidak langsung apabila mereka berbelanja saban waktu.
Walaupun pada zahirnya sesebuah kerajaan merupakan majikan terbesar negara, sumber pembiayaan datangnya daripada rakyat jelata yang berperanan sebagai faktor pengeluaran dalam ekonomi. Rakyat yang disebut dengan istilah isi rumah (household) membekalkan input buruh, tanah, modal dan usahawan. Mereka berinteraksi dalam sistem ekonomi raksasa sebagai pelaku ekonomi di pasaran barangan dan di pasaran faktor.
Kerajaan mengutip hasil daripada aktiviti pengeluaran, penggunaan dan pertukaran. Dari segi makroekonomi, campur tangan kerajaan secara tidak langsung dalam mempengaruhi aktiviti ekonomi menerusi cukai dan perbelanjaan awam dipanggil sebagai dasar belanjawan (fiscal policy). Matlamat akhir dasar belanjawan ialah pencapaian matlamat kebajikan rakyat yang disebutkan di atas.
Di Malaysia, kerajaan menjadi majikan kepada kira-kira 1.2 juta kakitangan awam, atau 4 peratus daripada jumlah penduduk yang menghampiri angka 30 juta orang semuanya. Walaupun teknologi komputer dan automasi mampu mengurangkan penggunaan tenaga fizikal manusia, perkhidmatan awam kritikal dan strategik seperti keselamatan, kesihatan, pendidikan dan pentadbiran tidak boleh digantikan oleh apa-apa bentuk teknologi kepintaran buatan.
Setelah merdeka lebih setengah abad lamanya, akses rakyat Malaysia kepada pendidikan tinggi telah mencatat peningkatan drastik. Kini, generasi baharu ini lebih peka dan lebih vokal terhadap hak mereka sebagai pembayar cukai. Mereka menuntut mutu perkhidmatan awam yang terbaik supaya setimpal dengan bayaran emolumen (gaji, elaun dan kemudahan) yang datangnya daripada kantung pembayar cukai, iaitu rakyat jelata keseluruhannya.
Gelombang kesedaran baru ini menandakan bermulanya era pembayar cukai sebagai "majikan sebenar" kakitangan awam. Zaman pegawai tinggi dan petugas kaunter berlagak sombong telah berlalu. Mereka terikat kepada piagam untuk memenuhi kehendak pelanggan yang sebenarnya ialah "majikan" mereka.
Keadaan yang serupa berlaku kepada institusi kewangan. Pemilik atau tuan sebenar bank dan syarikat kewangan ialah pemegang saham dan pendeposit kecil-kecilan. Maka, pihak bank dan syarikat kewangan mesti memberi perkhidmatan kewangan yang terbaik.
Disebabkan jumlah "majikan" kakitangan awam begitu ramai, bagi melicinkan kerja, interaksi dan hubungan perlu berlandaskan kepada etika, peraturan dan undang-undang. Kedua-dua pihak terikat kepada hak dan tanggungjawab yang tertentu. Pendek kata, tidak boleh semberono.
Langkah melancarkan Program Transformasi Kerajaan merupakan komitmen untuk menyediakan perkhidmatan awam yang terbaik, selaras dengan tugas tunggal kerajaan, iaitu memaksimumkan kebajikan rakyat. Dalam konteks sekolah, semua warga sekolah mesti menyedari bahawa mereka dibiayai oleh pembayar cukai, termasuk diri sendiri. Hutang yang perlu dilunaskan tidak lain tidak bukan ialah kecemerlangan.
Perkhidmatan kerajaan menerusi kakitangan awam pada hakikatnya ialah satu bentuk pengagihan semula kekayaan negara dalam bentuk barang awam. Kerajaan mengutip hasil daripada pelbagai sumber, terutamanya cukai untuk membiayai penyediaan barang awam, termasuk bayaran emolumen penjawat awam. Tidak ramai yang ambil pusing hak mereka sebagai pembayar cukai tidak langsung apabila mereka berbelanja saban waktu.
Walaupun pada zahirnya sesebuah kerajaan merupakan majikan terbesar negara, sumber pembiayaan datangnya daripada rakyat jelata yang berperanan sebagai faktor pengeluaran dalam ekonomi. Rakyat yang disebut dengan istilah isi rumah (household) membekalkan input buruh, tanah, modal dan usahawan. Mereka berinteraksi dalam sistem ekonomi raksasa sebagai pelaku ekonomi di pasaran barangan dan di pasaran faktor.
Kerajaan mengutip hasil daripada aktiviti pengeluaran, penggunaan dan pertukaran. Dari segi makroekonomi, campur tangan kerajaan secara tidak langsung dalam mempengaruhi aktiviti ekonomi menerusi cukai dan perbelanjaan awam dipanggil sebagai dasar belanjawan (fiscal policy). Matlamat akhir dasar belanjawan ialah pencapaian matlamat kebajikan rakyat yang disebutkan di atas.
Di Malaysia, kerajaan menjadi majikan kepada kira-kira 1.2 juta kakitangan awam, atau 4 peratus daripada jumlah penduduk yang menghampiri angka 30 juta orang semuanya. Walaupun teknologi komputer dan automasi mampu mengurangkan penggunaan tenaga fizikal manusia, perkhidmatan awam kritikal dan strategik seperti keselamatan, kesihatan, pendidikan dan pentadbiran tidak boleh digantikan oleh apa-apa bentuk teknologi kepintaran buatan.
Setelah merdeka lebih setengah abad lamanya, akses rakyat Malaysia kepada pendidikan tinggi telah mencatat peningkatan drastik. Kini, generasi baharu ini lebih peka dan lebih vokal terhadap hak mereka sebagai pembayar cukai. Mereka menuntut mutu perkhidmatan awam yang terbaik supaya setimpal dengan bayaran emolumen (gaji, elaun dan kemudahan) yang datangnya daripada kantung pembayar cukai, iaitu rakyat jelata keseluruhannya.
Gelombang kesedaran baru ini menandakan bermulanya era pembayar cukai sebagai "majikan sebenar" kakitangan awam. Zaman pegawai tinggi dan petugas kaunter berlagak sombong telah berlalu. Mereka terikat kepada piagam untuk memenuhi kehendak pelanggan yang sebenarnya ialah "majikan" mereka.
Keadaan yang serupa berlaku kepada institusi kewangan. Pemilik atau tuan sebenar bank dan syarikat kewangan ialah pemegang saham dan pendeposit kecil-kecilan. Maka, pihak bank dan syarikat kewangan mesti memberi perkhidmatan kewangan yang terbaik.
Disebabkan jumlah "majikan" kakitangan awam begitu ramai, bagi melicinkan kerja, interaksi dan hubungan perlu berlandaskan kepada etika, peraturan dan undang-undang. Kedua-dua pihak terikat kepada hak dan tanggungjawab yang tertentu. Pendek kata, tidak boleh semberono.
Langkah melancarkan Program Transformasi Kerajaan merupakan komitmen untuk menyediakan perkhidmatan awam yang terbaik, selaras dengan tugas tunggal kerajaan, iaitu memaksimumkan kebajikan rakyat. Dalam konteks sekolah, semua warga sekolah mesti menyedari bahawa mereka dibiayai oleh pembayar cukai, termasuk diri sendiri. Hutang yang perlu dilunaskan tidak lain tidak bukan ialah kecemerlangan.
No comments:
Post a Comment