Di tangan orang yang tepat, segala yang disentuh menjadi emas. Begitulah kisah mitos raja Greek purba yang turut menarik perhatian ahli falsafah Yunani, Aristotle. Demikian asal usul perkataan midas yang berasal daripada pelbagai versi mitos dan sejarah kerajaan Phrygia sekitar abad 8 sebelum Masihi.
Dewan Bahasa dan pustaka (DBP), pihak berkuasa tertinggi bahasa di negara kita kini telah menemui sentuhan emasnya. Di tangan sarjana bahasa terulung, Profesor Dr. Awang Sariyan, DBP mula berani mengacah kumpulan pemuja bahasa Inggeris tegar dengan bermula daripada sektor awam sendiri. Kumpulan itu boleh ketawa terbahak-bahak, tetapi mereka harus ingat bahawa DBP diperuntukkan bidang kuasa perundangan tertentu di bawah Akta Bahasa Kebangsaan.
Dewan Bahasa dan pustaka (DBP), pihak berkuasa tertinggi bahasa di negara kita kini telah menemui sentuhan emasnya. Di tangan sarjana bahasa terulung, Profesor Dr. Awang Sariyan, DBP mula berani mengacah kumpulan pemuja bahasa Inggeris tegar dengan bermula daripada sektor awam sendiri. Kumpulan itu boleh ketawa terbahak-bahak, tetapi mereka harus ingat bahawa DBP diperuntukkan bidang kuasa perundangan tertentu di bawah Akta Bahasa Kebangsaan.
Cogan kata "Bahasa Jiwa Bangsa" dalam tulisan Jawi
Puak kapitalis dan elit tertentu mungkin memandang sinis usaha DBP dan akan mendendangkan lagu lapuk seperti keperluan menarik pelabur asing dan kepentingan diplomatik. Siapa kata bahasa Inggeris tidak penting? Namun, harus diingat bahawa kedudukan bahasa Melayu tetap paling atas dan bahasa Inggeris nombor dua, titik.
DBP mungkin perlu melantik lebih banyak "penguatkuasa" bahasa yang berfungsi mengikut peruntukan akta bahasa. Setelah lebih setengah abad merdeka, kedudukan bahasa Melayu tidak boleh dibiarkan terumbang-ambing hingga terdedah kepada risiko akan tenggelam. Bahasa Melayu ialah lambang jati diri rakyat yang mengaku cintakan negara.
Selama ini, barangkali tumpuan DBP terhadap kedudukan bahasa Melayu terjejas kerana isu stok buku yang bertimbun-timbun dan hal pentadbiran. Daripada bersusah payah mengadakan jualan murah, lebih baik stok lama yang masih sarat dengan ilmu pengetahuan itu dihadiahkan kepada perpustakaan awam dan institusi pendidikan. Syor seumpama itu boleh dipanjangkan kepada jemaah menteri untuk kelulusan rasmi.
DBP mesti kembali kepada tujuan asal penubuhannya sebagai agensi pembangunan dan perancangan bahasa Melayu. Tugas penerbitan, percetakan dan pemasaran buku ilmiah boleh diserahkan kepada jawatankuasa khas yang memiliki kepakaran tentang kajian keperluan supaya keberkesanan kos dapat dicapai. Penerbitan majalah berkala seperti Pelita Bahasa, Jurnal Bahasa dan pelbagai "Dewan" yang telah diswastakan diletakkan di bawah kawalan panel khas yang boleh dilantik daripada kumpulan berkepentingan bahasa seperti sarjana bahasa dan munsyi yang dilantik berdasarkan bidang ilmu yang berlainan.
Keutuhan bahasa Melayu dalam sektor awam merintis jalan kepada audit bahasa secara menyeluruh, termasuk sektor bandar dan perniagaan. Biar bahasa Melayu menjadi identiti bandar di negara kita. Imej Hong Kong atau London kalau masih ada tidak boleh menjadi dominan.
Profesor Awang Sariyan memiliki latar belakang sebagai guru bahasa, penyelidik dan sarjana bahasa. Di tangan beliau, DBP bakal bertindak bijak umpama menarik rambut dalam tepung, rambut tidak putus dan tepung tidak berserakan. Pengalaman mempromosi bahasa baku kepada media dan mahkamah sebelum ini boleh dilanjutkan pula kepada pemuja bahasa Inggeris tegar...
No comments:
Post a Comment