Negara sudah merdeka 52 tahun. Namun, ekuiti orang Melayu dalam penguasaan ekonomi belum banyak berubah. Selain beberapa susuk tokoh korporat dan konglomerat yang ternama, pencapaian orang Melayu masih di takuk lama. Lihat sahaja di bandar-bandar utama di pantai barat Semenanjung, dan cuba hitung bilangan gedung dan premis perniagaan milik Melayu. Mengapakah kegemilangan empayar Melaka abad 15-16 yang menyaksikan kehebatan pedagang dan pemodal Melayu gagal diteruskan?
Model Pareto (20:80) mengatakan 20% manusia menguasai 80% kekayaan, sedangkan 80% manusia lagi berebut-rebut 20% kekayaan yang masih berbaki. Kini, ada model terbaharu 10:90! Pengkaji kewangan pula mengatakan bahawa orang bijak tidak bekerja untuk wang, tetapi wang yang bekerja untuk mereka.
Kuadran berikut dapat menjelaskan keadaan di atas:
E : B
------
S : I
E (employee) ialah orang yang bekerja dengan majikan tertentu (termasuk kakitangan kerajaan) mempunyai tabungan / simpanan sifar (E = empty saving).
S (self-employee) ialah bekerja sendiri (seperti penjaja, penggerai, jualan langsung dan peniaga kecil) dengan tabungan bersaiz kecil (S = small savings).
B (businessman) ialah peniaga yang berjaya mempunyai tabungan yang besar (B = big savings).
I (investor) mewakili golongan pelabur yang dikatakan berpotensi menabung tanpa had ( I = infinity savings).
Kuadran ini biasanya dijadikan hujah oleh penceramah motivasi keusahawanan atau oleh penganjur jualan langsung (multilevel marketing, MLM, sistem perniagaan ala piramid) yang mahu "menjerat" potential downlines. Kebenarannya (sebagai fakta) hanya dapat diketahui menerusi penyelidikan yang berskala besar (mungkin longitude research).
Barangkali (hanya suatu andaian amatur), orang Melayu perlu didedahkan dengan konsep pelaburan dan perancangan kewangan yang tuntas. Di samping menekuni khazanah ilmu perniagaan dalam tamadun Melayu dan Islam, orang Melayu boleh mempelajari kejayaan gergasi industri automatif Jepun, iaitu Toyota. Bermula dengan rekaan mesin jahit, Toyoda (nama asalnya) muncul dengan inovasi, lalu menghasilkan jenama kenderaan yang paling tinggi permintaannya di seluruh dunia.
Kejayaan yang dikecapi oleh Toyota bukanlah datang secara mendadak. Sebaliknya, falsafah dan nilai seperti penyayang, pemurah dan disiplin sentiasa diterapkan dalam kalangan keluarga pemiliknya, pengurusan, dan kakitangan generasi demi generasi. Pendek kata, falsafah dan nilai yang disebutkan telah sedia ada dalam ajaran Islam dan budaya masyarakat Melayu.
Persekitaran perniagaan di Malaysia boleh dikatakan memberangsangkan. Terdapat begitu banyak sumber, agensi dan instrumen kewangan sah yang menyediakan bimbingan, kepakaran dan modal. Tidak mengapa untuk bermula sebagai perusahaan belakang rumah (industri kecil dan sederhana) sebelum menerokai peluang yang lebih besar.
Kemunculan komuniti peniaga Melayu (dan kumpulan etnik yang lain) tidak menjadi ancaman kepada mana-mana pihak. Bahkan, jika orang Melayu menjadi kaya, secara tidak langsung kuasa beli yang dimiliki bakal meningkatkan perbelanjaan agregat dalam ekonomi. Sementelah perkongsian kek kemakmuran yang lebih besar itu akan dinikmati oleh semua lapisan masyarakat menerusi instrumen zakat, cukai, derma, hadiah dan wakaf.
Akhirnya, komuniti peniaga Melayu mesti diikat dalam satu jaringan dan satu kluster yang dihormati. Kekuatan baharu itu boleh membuka jalan kepada jalinan strategik dengan komuniti perniagaan yang sudah sedia kukuh, sama ada di dalam negara mahupun di luar negara. Kalau tidak dipecahkan ruyung, manakan dapat sagunya!
No comments:
Post a Comment