Sambutan ulang tahun kemerdekaan negara kali ke-56 sudah pun di ambang pintu, namun sebahagian rakyat Malaysia masih bergelut dengan krisis jati diri. Mereka berasa rendah diri untuk dikaitkan dengan warisan unggul citra Melayu, sebaliknya terpegun dengan banyak perkara yang datang dari Barat, khususnya negara bekas penjajah Tanah Melayu, iaitu Britain. Mereka malu untuk bertutur dalam bahasa Melayu, tetapi berasa megah dan berasa hebat apabila bercakap dalam bahasa Inggeris walaupun dalam majlis yang bersifat tempatan.
Kegilaan pemimpin politik dan tokoh korporat untuk bercakap dalam bahasa Inggeris tanpa mempedulikan bahasa Melayu menggambarkan sikap acuh tidak acuh terhadap asas pembinaan negara sebagaimana yang termaktub dalam perlembagaan. Bahasa Melayu dianggap sebagai tiada nilai ekonomi, walhal bahasa Melayu pernah menikmati status sebagai lingua franca lewat era kegemilangan empayar Melaka dalam urusan diplomatik dan perdagangan antarabangsa. Golongan 'mat saleh celup' itu kini lebih biadab lagi apabila cuba memberi tekanan supaya sistem sekolah aliran Inggeris dihidupkan semula.
Tidak dinafikan pula bahawa penguasaan bahasa Inggeris dan bahasa asing utama yang lain bakal meningkatkan daya saing negara dalam era globalisasi. Kita akur bahawa nasionalisme bahasa yang melulu tidak membawa sebarang keuntungan. Namun, masalah yang sedang dihadapi ialah percubaan halus untuk meminggirkan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan, bahasa rasmi dan bahasa perpaduan.
Nasib bahasa Melayu sudah seperti telur di hujung tanduk apabila terus diabaikan dalam pemilihan nama kawasan perumahan elit, gedung perniagaan dan papan iklan. Keadaan menjadi lebih parah apabila agensi awam sendiri lebih menonjolkan imej bahasa Inggeris yang keterlaluan sehingga menenggelamkan kedudukan bahasa Melayu yang sepatutnya dijulang tinggi. Akta bahasa kebangsaan dan peruntukan perlembagaan dilanggar dengan sewenang-wenangnya tanpa rasa bersalah.
Paparan papan tanda di atas menjadi bukti betapa bahasa Melayu sudah tidak diumpamakan sama sekali. Istilah gedung, toko aneka jabatan dan pasar raya semakin lenyap dan tinggal dalam buku teks sekolah sahaja. Gedung berganti mall, manakala jenama kebanyakan barang yang dijual langsung tidak menghormati citra tempatan walaupun keluaran syarikat orang Melayu.
Lihat sahaja paparan maklumat kompleks Angsana Mall di bandaraya Ipoh. Berapa kerat orang putih yang datang membeli-belah di situ? Adakah pihak pengurusan mereka tidak peka dengan peraturan bahawa paparan maklumat dalam bahasa Melayu mestilah pada kedudukan yang teratas dan bersaiz paling besar?
Burukkah sangat bunyinya jika maklumat berbunyi "perniagaan kami dibuka seperti biasa"? Adakah kerana penjimatan enam aksara dalam bahasa Inggeris itu berbanding dengan penggunaan bahasa Melayu boleh diterima sebagai alasan yang kukuh? Dalam kes ini, bahasa Melayu bukanlah melukut di tepi gantang, bahkan seperti debu yang diterbangkan angin, iaitu langsung tidak kelihatan!
Pengurus pasukan bola sepak Chelsea, Jose Maurinho, pernah meluahkan rasa hairan tentang obsesi segelintir rakyat Malaysia terhadap sebuah kelab yang asing dan berjarak ribuan kilometer dari tanah air mereka seperti The Blues. Ramai yang sanggup berembun di Dataran Merdeka kerana berkumpul menyaksikan perlawanan derby Liga Perdana Inggeris. Namun, adakah mereka peduli tentang nasib bahasa Melayu yang terumbang-ambing dan merintih pilu di bumi pusaka leluhur yang begitu kaya dengan kias ibarat dan kata-kata hikmah yang begitu bijaksana dan mendalam maksudnya?
Peristiwa guru bahasa Melayu Singapura yang meminta izin bercakap dalam bahasa Inggeris kepada kumpulan tetamu dari Malaysia yang seratus peratus Melayu membayangkan sikap yang melampau dan tidak patut. Tepat sekali peribahasa: anak kera di hutan disusukan, sedangkan anak sendiri di rumah kebuluran.
Sebelum kedudukan bahasa Melayu menjadi kian lemah, para pejuang bahasa mesti menggembleng tenaga untuk memberi kesedaran kepada pemimpin atasan, bangsawan dan sarjana supaya kembali meletakkan bahasa Melayu di persada. Pengaruh orang putih celup dan konco-konco mereka mesti dilemahkan sebelum mereka berani bercakap besar dan mendabik dada tanda kemenangan. Sesungguhnya bahasa Melayu ialah lambang jatidiri sebuah bangsa yang bermaruah dan dihormati ...
No comments:
Post a Comment