Anak-anak memang mewarisi ciri genetik tertentu daripada orang tua mereka, tetapi apabila darjah kebergantungan (dependency) mereka menurun manakala autonomi mereka meningkat, mereka lebih cenderung dipengaruhi faktor persekitaran dan rakan sebaya. Pengalaman pembelajaran yang mereka lalui juga sudah berbeza dengan zaman ibu bapa mereka. Maka, sebarang perbezaan yang masih dalam lingkungan al-ma'lum min-'addin bi'd-darurah hendaklah diterima dengan lapang dada (tasamuh).
Dalam masyarakat pascamoden yang bersifat nukleus, kita tidak lagi dapat memilih jiran tetangga, terutama apabila berkhidmat di luar kampung halaman. Maka, rumah sewaan atau kediaman kerajaan yang kita huni mungkin bersebelahan dengan jiran yang tidak begitu dikenali. Sekali lagi perbezaan yang diakibatkan oleh faktor pendidikan, sosioekonomi dan tatacara ibadah akan menghadirkan cabaran buat kita.
Walaupun demikian, perbezaan latar belakang kejiranan dan masyarakat hendaklah dilihat sebagai suatu kesempatan dan peluang untuk menyampaikan keindahan risalah tawhid secara hikmah. Keunggulan tingkah laku dan sikap sebagai insan yang beriman ialah suatu bentuk da'wah bi'l-hal. Tanggungjawab berkenaan mampu dilaksanakan tanpa disertai apa-apa bentuk indoktrinasi atau desakan yang ketara.
Kesedaran yang utuh terhadap hakikat perbezaan dalam kalangan manusia membolehkan kita berperanan sebagai pemimpin yang berkesan terhadap diri sendiri dan orang lain. Kita tidak melihat perbezaan itu sebagai masalah yang rumit, sebaliknya sebagai satu peluang dan ruang untuk menyampaikan mesej kebenaran dan keadilan secara paling bijak. Persoalan tentang pencapaian kita serahkan semata-mata kepada-Nya...
No comments:
Post a Comment