Perbelanjaan kerajaan (G) ialah suntikan ke dalam aliran pusingan pendapatan, manakala cukai (T) ialah bocoran yang mengecilkan saiz aliran pusingan pendapatan. Maka, pertambahan perbelanjaan kerajaan membawa kepada pertambahan penggunaan, dan seterusnya pertambahan pendapatan negara ( +∆G à +∆Cà +∆Y ). Sebaliknya, pertambahan cukai akan mengurangkan penggunaan dan seterusnya menurunkan pendapatan negara ( +∆T à - ∆C à - ∆Y ).
Model Keynesian tentang keseimbangan pendapatan negara memberi tumpuan kepada perbelanjaan agregat (AE), kerana ∆AE menjadi sebab kepada ∆AS. Maka, rumus umum untuk pengganda M ialah ∆Y / ∆AE. Bagi mengukur kesan perubahan perbanjaan kerajaan, sama ada bertambah atau berkurang ( +∆G @ -∆G) dihitung menerusi rumus:
M = ∆Y / ∆G, atau
1 / (1 – MPC)
Sementara itu, setakat mana perubahan cukai (∆T) mempengaruhi saiz perubahan pendapatan negara (∆Y) bergantung kepada nilai pengganda M. Rumus yang digunakan ialah:
M = ∆Y / ∆C, atau
M = 1 / (1-MPC)(1-t); t = kadar cukai
Bukti: MPC = ∆C / ∆Yd
∆Yd = ∆(Y-T) = ∆(Y-tY) = ∆Y(1-t)
MPC = ∆C / ∆Y(1-t)
Contoh kes:
C = 10 + 0.8Y; I = 50; G = 30; +∆G = 20; ∆Y = 100
i) Nilai M = 1 / (1 – MPC) = 1 / 1 - 0.8 = 1 / 0.2 = 5
ii) Andaikan berlaku -∆G = 10
M = ∆Y / ∆G
∆Y = M. ∆G
= 5 X -10 = -RM50 juta ............... (1)
iii) Keseimbangan asal Y = C + I + G = (10 + 0.8Y) + 50 + 30
= 90 + 0.8Y
Y - 0.8Y = 90
0.2Y = 90
Y = 90 / 0.2 = RM450 juta ................. (2)
Maka, keseimbangan baru
(2) + (1) = 450 - 50 = RM400 juta
No comments:
Post a Comment