Kanak-kanak zaman moden dikatakan tidak memiliki kesempatan untuk membesar dan tumbuh dewasa dalam persekitaran pengalaman yang santai. Mereka menjadi sibuk dengan urusan pembelajaran sepanjang hari atas kehendak ibu bapa yang juga harus melalui jadual kegiatan harian yang padat. Pada sebelah pagi, tugas menjaga kanak-kanak diserahkan kepada pihak sekolah dan disambung dengan pusat tuisyen.
Sesekali isu kerja rumah mendapat perhatian kerana wujud perbezaan pendapat sama ada semua kegiatan pembelajaran, termasuk tugasan lanjutan diselesaikan di dalam bilik darjah, atau dibawa balik ke rumah. Dilema yang berlaku bagi pilihan pertama ialah ibu bapa akan merungut jika anak mereka tidak dibekalkan dengan sejumlah kerja rumah. Mereka berasa tidak senang duduk jika anak-anak mereka kelihatan relaks di hadapan skrin komputer atau televisyen, atau tidak melekat di rumah.
Apabila kerja rumah dibekalkan, ibu bapa pula yang perlu membuat 'audit', bertanya dan mungkin memberikan bimbingan. Masalah yang dihadapi ialah perubahan kurikulum, pendekatan dan istilah yang berbeza dengan zaman ibu bapa bersekolah. Pendek kata, ibu bapa tetap serba salah.
Antara sarjana yang pernah membuat penyelidikan tentang beban kerja rumah ialah Dr. Mohd Sani bin Ibrahim dari UKM. Beliau mendapati bahawa pihak sekolah perlu merancang jumlah kerja rumah yang diberi supaya berpadanan dengan jumlah waktu dan keperluan perkembangan kanak-kanak. Satu garis panduan asas tentang pengurusan kerja rumah perlu diselaraskan di peringkat sekolah.
Terdapat beberapa mata pelajaran yang didapati membekalkan tugasan lanjutan yang banyak seperti bahasa dan matematik. Jika di sekolah teknik dan vokasional, kerja rumah lebih menonjol untuk lukisan kejuruteraan. Pelajar prauniversiti tingkatan 6 pula sibuk dengan tugasan Pengajian Am hingga mencuri masa pembelajaran mata pelajaran yang lain.
Kerja rumah matematik dan lukisan kejuruteraan yang banyak tidaklah menghairankan justeru peruntukan waktu pembelajaran di sekolah begitu terhad, iaitu 4 waktu seminggu. Namun, mata pelajaran bahasa dan pengajian am, iaiatu 6 dan 8 waktu seminggu patut dimanfaatkan sepenuhnya untuk menyiapkan sebahagian besar tugasan di dalam bilik darjah. Selain bimbingan meja ke meja, pelajar dapat dilatih dengan perancangan jawapan dan ujian kecekapan masa.
Aras kesukaran dan amaun kerja rumah juga seharusnya berbeza antara kumpulan murid (berasaskan kelas) bergantung kepada keupayaan murid dan hasil pembelajaran yang diharapkan. Lebih baik jika guru memberi bimbingan tentang kemahiran menguruskan kerja rumah kepada semua murid dan mendapatkan komitmen mereka supaya tugasan berkenaan dapat disiapkan dalam tempoh waktu yang munasabah dan dipersetujui. Murid berasa dihargai kerana memiliki suara dalam proses membuat keputusan tentang kerja rumah, walaupun hakikatnya cara itu ialah sisi politik pembelajaran.
Kreativiti dalam pengurusan kerja rumah perlu diberi perhatian sama ada oleh pihak sekolah, ibu bapa dan murid sendiri. Kerja rumah yang berupa tugasan lanjutan yang tidak sempat disiapkan di sekolah tidak menjadi beban sama sekali, bahkan sebagai pengukuhan pembelajaran yang istimewa di mata murid dan ibu bapa. Kerja rumah tidak pula mengakibatkan pertumbuhan diri kanak-kanak sinonim dengan beban emosi dan tekanan yang berlebihan.
...
...
No comments:
Post a Comment